Artikels
Wetenschappers van de universiteit ETH Zurich hebben een biodegradeerbare microsensor ontwikkeld die de temperatuur van voedingsproducten continu kan opvolgen. Speciaal aan deze sensor is dat je hem nadien ook kan opeten.
Op maandag 9 oktober vond de vierde editie plaats van de ‘Innovation Food’ of kortweg ‘iFood’ conferentie, georganiseerd door het Duits Instituut voor Levensmiddelentechnologie (DIL) en de Anuga ‘Taste the future’-beurs. Op het evenement met als algemene insteek ‘Discovering megatrends in food’, werden vier grote topics belicht: digitalisering, innovatieschema’s, duurzaamheid en uitdagende globale waardeketens. Het i-FAST team ging deze megatrends ontdekken, en vat het event hieronder voor u samen.
Internet of things. Het internet der dingen. Internet is overal en iedereen maakt er gebruik van. Wanneer ook machines met het internet en met elkaar verbonden zijn, kan dit resulteren in een significante productiviteitsverbetering.
Voedselketens worden complexer en minder doorzichtig. Consumenten, overheden en maatschappelijke organisaties maken zich steeds meer zorgen om voedselkwaliteit, milieu en arbeidsomstandigheden. De zorgen uiten zich in een toenemende vraag naar data en informatie over voedsel en voedselproductie. Het vertrouwen tussen partijen in de ketens neemt af en de betrouwbaarheid van veel claims wordt getwijfeld. Er is grote behoefte aan transparantie in de voedselketens om het vertrouwen in ons voedsel te waarborgen. Blockchaintechnologie biedt nieuwe mogelijkheden en vormt een krachtig wapen in de strijd tegen voedselfraude en voor het consumentenvertrouwen.
Hoe groot is de variatie in de eet- en technologische vleeskwaliteit bij onze varkens? Om op die vraag te kunnen antwoorden zijn grootschalige en liefst snelle metingen nodig. Met ‘Spatially Resolved Spectroscopy’ (SRS) dient zich hier een geschikt kandidaat sensorsysteem aan. Bovendien heeft één puntmeting, het potentieel om informatie te geven over verschillende karkasdeelstukken.
Smart glasses of slimme brillen. We hebben er allemaal wel al eens van gehoord, maar wat kan dit technologische gadget betekenen voor uw productie- of distributieomgeving? Hoe kan het toevoegen van extra informatie aan de realiteit bijdragen aan een productiviteitsverbetering?
Voedselverliezen treden op in de hele keten. De consument consumeert niet alle gekochte producten voor het verstrijken van de houdbaarheidsdatum en de producent gebruikt destructieve methodes om de kwaliteit en houdbaarheid van verpakte producten te controleren. Kan het ook anders?
In december 2015 kwam de eerste betaalbare voedselscanner, de SCiO, op de markt. Speculatie en discussie was er al, maar nu kon het toestel ook effectief getest worden. De concurrent Tellspec won recent de WAF-award voor zijn scanner. En er zijn nog varianten op komst. Maar hoe werkt dit nu? Wat is er nu en in de toekomst mee mogelijk? Hoe betrouwbaar is deze technologie?
Wie tot nu toe ontsnapt is aan de Pokémon Go rage heeft waarschijnlijk vakantie genomen op een onbewoond eiland zonder wifi. Dit spelletje maakt gebruik van artificiële intelligentie om te bepalen waar en wanneer er veel mensen bij elkaar zullen zijn. Maar gelijkaardige principes zijn ook toepasbaar voor meer professionele doeleinden. Kunnen we artificiële intelligentie ook gebruiken om slimmer te produceren en voedselverliezen te beperken?
Spectroscopische technieken en hyperspectrale beeldverwerking maken snelle en niet- destructieve kwaliteitsanalyse van levensmiddelen mogelijk. Om uit de spectrale metingen kwaliteitsparameters af te leiden wordt klassiek chemometrie toegepast. Nieuwe dataverwerkings- technologie dient zich echter aan. Haalt dit nog meer ‘verborgen’ info uit spectrale data?
In het kader van de heersende trend naar een doorgedreven automatisering en het snel kunnen inspelen op de wensen van de consument, kunnen we er niet meer om heen: digitaliseren wordt een must! Maar wat betekent dit nu voor de voedingsindustrie? Wat zijn de uitdagingen en opportuniteiten? Wij zochten het voor u uit op het VMT Food event “de digitale food revolutie”.
Variaties in samenstelling zijn een constante en uitdaging voor iedereen die werkt met natuurlijke grondstoffen. Hoe kan je de productsamenstelling bewaken en beheersen? Inline analyses kunnen hierop een antwoord bieden.
De opmars van de ‘slimme consument’ is een feit. En dat zal de voedingsindustrie geweten hebben. Om de waslijst aan consumentengrillen de baas te blijven, moeten voedingsbedrijven blijvend inzetten op heel wat parameters waaronder nieuwe technologieën.
Vele levensmiddelen worden verpakt onder gemodificeerde atmosfeer om de kwaliteit te behouden en de houdbaarheid te verlengen. De gassamenstelling in de verpakking kan echter snel veranderen als gevolg van ademhaling of de interactie van het product met micro-organisme en ook omdat een verpakking nooit 100% hermetisch gesloten is. Hoe kan je nu controleren of de gassamenstelling in de verpakking nog optimaal is? En kan je dit inline doen voor elke individuele verpakking die van de band rolt? SAFETYPACK, een Europees project, werkt aan een inline lasergebaseerde sensor die dit mogelijk moet maken.
Sinds kort beschikt de Food Pilot in Melle over een innovatieve dunne film droogtechniek. De technologie slaagt erin voedingsproducten te drogen op relatief lage temperaturen. De meerwaarde zit verder in het lage energieverbruik, het continue systeem en in de hoge kwaliteit van het eindproduct. De toepassingen zijn beloftevol en talrijk, en worden momenteel reeds onderzocht in het FF project INNODRY, maar ook door verschillende individuele bedrijven.
Statistische procescontrole (SPC) wordt in verschillende industrietakken veelvuldig toegepast, maar in de voedingsindustrie is de implementatie vooralsnog beperkt. De kentering kan komen van continue verbeteringsinitiatieven die volop opgang maken en waarbij SPC een uitstekend hulpmiddel kan zijn.
Tal van machines en sensoren leveren aan de lopende band data. Een enorme hoeveelheid data is niet automatisch big data. Big data combineert gegevens uit verschillende bronnen om trends te herkennen of bepaalde conclusies te trekken. Hierdoor worden relaties tussen gegevens zichtbaar die voorheen ontoegankelijk waren. De blootgelegde verbanden worden dan vertaald naar een voorspellend model waarmee direct kan worden nagegaan wat het effect is van een bepaalde parameter op de kwaliteit van het eindproduct. Problemen kunnen zo in een vroeg stadium worden opgespoord en opgelost.
Als kwaliteitsmeting (voor zuivel, bakkerijproducten, groenten en fruit) schuiven we hier de licht-, confocale of elektronenmicroscopie in twee dimensies opzij voor X-stralen computer tomografie (CT) in drie dimensies, om onder andere de ruimtelijke ordening van de microstructuur van het voedingsmiddel in kaart te brengen.
Draagbare analysesystemen voor het opmeten van een brede waaier aan kwaliteitsparameters van voedingsproducten vormen een nieuwe tendens in het sensorlandschap. De fictie van het Tricorder-systeem uit Star Trek, waarmee men met één simpele druk op de knop een ganse rist aan relevante data kon generen omtrent samenstelling, structuur en oorsprong, komt nu een stap dichter bij de hedendaagse realiteit en biedt mooie perspectieven voor de voedingsindustrie!
Bepaalde kreeftsoorten zijn gezegend met een paar hyperspectrale ogen waarmee ze zowel in het zichtbare als infrarood-licht kunnen zien. Excellent om prooien of vijanden op te sporen. Geen wonder dus dat met hyperspectrale camera’s de versheid van vis bepaald kan worden. Maar hoe doet men dat het efficiëntst en kosten-effectiefst? Met een CCD, CMOS of InGaAs camera? En hoe helpt micro-elektronica ons daarbij?
Wat zit er in ons voedsel? Zijn de geleverde ingrediënten wel "authentiek"? Spectrale detectiemethoden kunnen hierop een antwoord bieden.
De fysische structuur van emulsies wordt in belangrijke mate bepaald door de grootte van de druppels en hun verdeling in de continue fase. Via lage-resolutie NMR kan dit op onverdunde stalen opgemeten worden. De techniek biedt niet enkel nieuwe mogelijkheden voor productontwikkeling en kwaliteitsanalyse maar is, door zijn niet destructief karakter, ook erg nuttig voor houdbaarheidstesten.